ابزار وبلاگ

غدیر نام برکه ایست.محمد (ص) از آخرین سفر حج خود به مدینه باز میگشت. به نیمه راه رسیده بودند. خداوند به او وحی فرمود:که یا محمد ،آنچه از طرف  پروردگارت به تو نازل شده است را ابلاغ کن و اگر چنین نکنی رسالتت را به پایان نرسانده ای. يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَ اللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكافِرِينَ (67،مائده)

محمد(ص) درنگ نکرد، فرمود:در همین مکان اطراق میکنیم.به رفتگان فرمان برگشت دهید و منتظر بمانید تا بقیه برسند. که امر مهمی در پیش است.این امر نه اعلام دوستی علی ابن ابیطالب بود که اگر چنین بود احتیاج به این همه مقدمه چینی نبود و. این امر را پیامبر بسیار انجام داده بود .آن چه که خداوند تضمین رسالت پیامبر قرار داده بود اعلام ولایت علی (ع)بود.

محمد(ص) خطبه ای قرا ایراد فرمود:.((الهی وال من والاه و عاد من عاداه و اخزل من خزل و انصر من نصر)).

و بعد فرمود:ای مردم از این پس هر که من مولای اویم این علی مولای اوست و دست علی(ع) را بر دست گرفت و بالا برد. تا همه ببینند. و راه را بیراهه نروند.و آنگاه بود که ابلاغ رسالتش به پایان رسید و همه به علی(ع)تبریک گفتند این ولایت را و او لین کس که به او تبریک گفت، همان اولین اولین کسی بود که ولایت را غصب کرد.

تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل..........